In werkelijkheid bestaan er een oneindig aantal aanvallen. Het lijkt daarom dan ook onmogelijk om dit geheel in 'basisaanvallen' onder te verdelen. Echter, bij nadere bestudering blijkt dat er wel een aantal hoofdgroepen te onderscheiden zijn. Binnen het jiu-jitsu zijn deze hoofdroepen alsvogt:
Deze groep van basisaanvallen behelst de pakkingen. Met pakkingen wordt bedoelt het geheel van aanvallen waarbij uke tori probeert vast te pakken, aan bijvoorbeeld armen, handen, kleding en/of keel.
Click hier voor een overzicht
van de JBN basisaanvals pakkingen.
Met omvattingen wordt bedoelt het geheel van aanvallen waarbij uke tori insluit dan wel omvat. Voorbeelden van omvattingen zijn omvattingen van het hoofd en/of omvattingen van het lichaam.
Click hier voor een overzicht
van de JBN basisaanvalsomvattingen
De schoppen, slagen en stoten zijn ook samen te vatten onder de noemer atemi's. Deze groep van basisaanvallen is dan ook vrij duidelijk en voor de hand liggend.
Click hier voor een overzicht
van de JBN basisaanvals atemi's
De laatste groep basisaanvallen omvat de aanvallen waarbij wapens gebruikt worden. Binnen het jiu-jitsu wordt in principe geoefend met het korte mes, korte stok, lange stok (bo), lang zwaard (tanaka) en (soms) pistool. Echter, er moet altijd bedacht worden dat dit slechts een klein deel van alle mogelijke wapens is. Zeker de minder voor de hand liggende, maar zeker niet minst gebruikte, wapens, zoals paraplu, stoel en/of tas vallen onder de basisaanval 'wapens'.
Binnen deze hoofdgroepen zouden op zich weer subgroepen gedefinieerd kunnen worden, een daarbinnen ook weer subgroepen om zo uiteindelijk weer uit te komen op de 'oneindige' aantal aanvallen. Een belangrijke onderscheid bij al deze basisaanvallen, zeker bij de eerste drie, is de (aanvals) poging en de (volledig) uitgevoerde aanval. Bijvoorbeeld, bij omvattingen is dit het verschil tussen een poging tot een omvatting door uke, en een situatie waarbij tori volledig is omvat door uke. Als een aanval al is uitgevoerd, zal dit tori meer beperken in zijn bewegingen en dus oplossingen dan in een situatie waarbij de aanval nog niet is afgerond. Echter, te vroeg reageren op een aanval kan, zeker juridisch gezien, nadelen hebben. Stel bijvoorbeeld dat uke helemaal geen mes uit zijn binnenzak wilde halen, maar juist een pen om een handtekening te vragen: het gaat dan wat ver om uke volledig uit te schakelen.
Wat bij aanvallen in het jiu-jitsu altijd in het achterhoofd moet worden gehouden, is dat ze altijd een realiteitswaarde moeten hebben. Het heeft dus geen zin om een aanval te maken 'om de aanval'. In dat geval daalt de realiteitswaarde sterkt, en is er voor tori niet echt een reden om de verdedigen. Een aanval moet dus in principe altijd 'echt' worden uitgevoerd, en moet dus ook vanuit een 'echte' aanvalssituatie komen. Op deze manier kan tori veel beter inleven in de aanval, kan realistischer verdedigen en voelt ook beter aan wat de aandachtspunten zijn bij de uitvoering van de verdediging.
Tori kan in principe op (vele) verschillende manieren reageren op de (basis)aanval van uke. De manieren van ontwijken en neutraliseren van de aanval en kracht van uke wordt besproken in het onderdeel 'Basisbewegigen van het Jiu-Jitsu'.